 |
| Οι νεόδμητες κατοικίες στην Ιεροπηγή που στέγασαν τους νέους οικιστές στα τέλη της δεκαετίας του '50 |
Η κρατική
μηχανή και οι κάτοικοι των οικισμών της περιοχής προσπάθησαν να επουλώσουν τα
τραύματα των πολέμων ήδη από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1950. Το 1951 ο
Νομός Καστοριάς είχε πλεόν δύο δήμους και 71 κοινότητες, καθώς το 1946 ιδρύθηκε
ο Δήμος Άργους Ορεστικού[1].
Ορισμένοι οικισμοί που καταστράφηκαν ολοσχερώς ανοικοδομούνται και πάλι στο ίδιο
σημείο, όπως η Κλεισούρα, το Επταχώρι, η Αγία Κυριακή και η Αγία Άννα, ή
μεταφέρονται σε κοντινή τοποθεσία, όπως το Νέο Κωσταράζι και η Νέα Κοτύλη.
Ειδική περίπτωση αποτελούν τα μέχρι πρότινος πολυάνθρωπα χωριά Δενδροχώρι και
Ιεροπηγή, των οποίων οι γηγενείς κάτοικοι μετακινήθηκαν στο σύνολό τους σε
χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Στη θέση τους η ελληνική κυβέρνηση με το
Νομοθετικό Διάταγμα «Περί επανεποικισμού
παραμεθορίων περιοχών» εγκατέστησε νέους οικιστές το 1958, αρβανιτόβλαχους
από περιοχές της Ηπείρου και της Θεσσαλίας[2].
Όμως, τα περισσότερα Γραμμοχώρια και οι οικισμοί του Βιτσίου και των Κορεστίων
δεν θα μπορέσουν ποτέ να ανακτήσουν τους πληθυσμούς τους και σταδιακά θα πάψουν
να προσμετρούνται στις απογραφές. Το 1961 ο Νομός Καστοριάς παρουσιάζει σχεδόν
σταθερό πραγματικό πληθυσμό σε σχέση με την προηγούμενη καταμέτρηση και
απογράφονται 47487 άτομα, τα οποία διαμένουν σε δύο δήμους και 61 κοινότητες. Ένα
ιδιαίτερο φαινόμενο της απογραφής του 1961 είναι η εμφάνιση μερικών νέων
συνοικισμών, που ξενίζουν τον αναγνώστη και εξαφανίστηκαν στην αμέσως επόμενη
καταγραφή. Φυσικά, οι περί ου ο λόγος αναφερόμενες ονομασίες Αεροδρόμιο, Άμμος,
Κασλάς, Κάτω Νεστόριο, Ριζό και Φούρκα δεν αποτέλεσαν ποτέ νέους οικισμούς,
αλλά ήταν προάστια ή συνοικίες της Καστοριάς, του Άργους Ορεστικού, του
Νεστορίου και του Βογατσικού. Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο οι υπεύθυνοι
εκείνης της απογραφής αποφάσισαν να τους καταγράψουν ξεχωριστά ως αυτόνομους.
