 |
| Μεταφορά μικρασιατών προσφύγων με βαγόνια εντός του ελληνικού χώρου |
Η εκτεταμένη χερσόνησος που καταλαμβάνει
το δυτικότερο άκρο της Ασίας, η επονομαζόμενη Μικρά Ασία, είναι άμεσα συνυφασμένη
με τον απέναντι ελλαδικό χώρο ήδη από τα πρώιμα ιστορικά χρόνια. Ελλαδικοί
πληθυσμοί πρωτοκατοίκησαν εδώ τον 11ο αι. π.Χ και η παρουσία τους
αυτή συνεχίστηκε αδιάλειπτα έως τον 20 αι. μ.Χ, παρά τους κατά καιρούς πολέμους,
τις διώξεις και την επικυριαρχία άλλων λαών. Καθ΄όλη τη διάρκεια της Αρχαιότητας,
των βυζαντινών χρόνων αλλά και της Οθωμανοκρατίας ανέπτυξαν συμπαγείς
πληθυσμιακές νησίδες στα ανατολικά αιγαιοπελαγίτικα παράλια, την Ανατ. Θράκη,
την Προποντίδα, τον Πόντο, τα βάθη της Ανατολίας και φυσικά την πολυύμνητη
Κωνσταντινούπολη. Μια αποτυχημένη εκστρατεία και η άνοδος μιας σκληρής τούρκικης εθνικιστικής ομάδας στην εξουσία έμελλε να τερματίσει βίαια αυτή τη μακραίωνη
εγκατάσταση, χαράσσοντας μια ανεπανόρθωτη τομή στον ρου της ιστορίας.
Συγκεκριμενοποιώντας, δεν θα αναφερθούμε στα αίτια και τα γεγονότα της
Μικρασιατικής Καταστροφής ή των διώξεων του ποντιακού ελληνισμού, καθώς γι’
αυτά έχουν γραφεί αναρίθμητοι τόμοι που εξιστορούν παραστατικά και με τα πλέον
μελανά χρώματα τις σφαγές και τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Ανατολής. Θα
επιμείνουμε σε ένα από τα αποτελέσματα, την υποχρεωτική ανταλλαγή 1,3 εκατ.
Ελλήνων της Μικράς Ασίας (σύμφωνα με μετριοπαθείς πηγές) με 400 χιλιάδες
Τούρκους της Ελλάδας και θα περιοριστούμε μονάχα στην περιοχή της Καστοριάς.
